Македонска транзиција

Со падот (рушењето, де) на берлинскиот ѕид, почна и почетокот на крајот на комунизмот и социјализмот. Се распаднаа Советскиот сојуз, СФРЈ и најголемиот дел од државите по осамостојувањето од командно (планирано) стопанство ја прифатија демократијата и механизмите на пазарната економија.
Македонија како дел од оваа трансформација на општествено уредување ја прифати демократијата и пазарната економија. Тоа не беше толку болен и тежок чекор, колку што беше болна трансформацијата на државниот и општествениот капитал (читај големите фабрики). До тогаш, најуспешните и најголемите фабрики се најдоа во рацете (сопственост) на дотогашните актуелни директори и некои политички елити или поединци, а најболно беше што многу фабрики се затворија и голем дел на работници (некаде околу 150.000) беа отпуштени од работа.
Се поставуваат неколку логички прашања: Зошто е тоа така направено тогаш, а сеуште да нема обвинети или осудени за оваа неправилна трансформација? Зошто не е применет модел или искуство од други земји, кои што земји денеска се многу пати поразвиени од нас? Зошто не е донесен закон за трговски друштва, со кој што закон ќе се направи таа нормална и безболна трансформација?
Има уште многу да се пишува на оваа тема, па повелете.